Biografie

“In een zandkorrel kun je de hele wereld beleven” Deze zin heeft me als jong meisje van 12/13 jaren al geboeid en heb ik in mijn poesiealbum geschreven. Een vindselkist was mijn grootste schat. Hierin bewaarde ik alles wat ik in de natuur en op straat aantrof, mooi vond en wilde bewaren. Mijn kist zat vol met steentjes, schelpen, houtjes, glasscherven en nog veel meer. Die kist van mijn jeugd lijkt op de schuur achter in mijn tuin nu. Ik ga regelmatig de natuur in en laat mij verrassen door al het moois dat ik onderweg tegenkom. Mijn rugzak raakt voller en voller. Thuisgekomen laat ik mij inspireren door mijn vindsels.
Ik vertel in het kort hoe mijn creatieve proces begonnen is. Ik was met sieraden bezig met zilver en zink. Op het moment dat je de gasvlam op het materiaal zet, wordt het vloeibaar en op een gegeven moment verdwijnt het, wordt het gas. Het raakte me te zien, dat alle elementen in een vorm aanwezig waren. En dan zag ik, dat bij het vloeibaar worden rimpels op de oppervlakte ontstonden, dezelfde rimpels als wanneer je een steen in het water gooit, de rimpels in onze vingertoppen, de luchtbewegingen. Dat er een oerstructuur is. Toen ontdekte ik, dat bij het proces van vergaan een eenheid zichtbaar wordt tussen de verschillende materialen zoals hout en ijzer. Ik verzamelde houtjes, takjes, ijzerdraden om ze met elkaar te verbinden. Op een gegeven moment zat ik tussen al die gevonden voorwerpen en alles bewoog en veranderde onder mijn ogen. Dat heeft mij diep geraakt. Ik ervoer de eenheid in alles en voelde dat alles energie is. Energie is trilling en trilling is leven.